Ik ben boos, ik heb verdriet.
Juf is heel erg ziek. Ik snap het niet.
Mijn troostpop ligt dicht tegen mij aan,
want juf heeft er enkele kusjes in gedaan.

Een verhaal over afscheid nemen van een juf.
Een verhaal waarin een juf afscheid neemt van haar kleuters.
Met pedagogische suggesties rond gevoelens en hoe rouwen met kinderen bespreekbaar kan worden.

Als kleuterjuf bij de oudste kleuters is Inge al meer dan 30 jaar nieuwsgierig naar hun reacties in allerlei situaties. Veel praten met en luisteren naar 5-jarigen, hen zien groeien en openbloeien maakte haar job ongelofelijk boeiend. Sinds februari 2023 weet ze dat ze ongeneeslijk ziek is, één van haar eerste reacties was : “En wat met mijn kleuters? Hoe zal ik het hen vertellen?”

In haar eerste boek ‘Juf, waar ben je?’ neemt Inge afscheid van de kleuters en zij van haar. Want er bestaan veel boeken over het verlies van een opa, mama, broer of zus maar nergens kon ze iets vinden over een juf of collega die plots wegvalt. Haar verhaal zal hopelijk een opener zijn om met jonge kinderen over de dood te (leren) praten, want dat kan best op een zeer natuurlijke manier. Een verhaal dat in elke basisschool, op palliatieve afdelingen, in wachtzalen bij artsen, in elk gezin zou terecht moeten komen.