In deze lezing laat Joris Vlieghe, professor en docent aan de faculteit Psychologie en Pedagogische Wetenschappen van KU Leuven zien dat leraarschap in de eerste plaats een manier van leven is. Je wil zo vorm geven aan je leven, en niet anders. Het doet ertoe, existentieel, dat je leraar bent. Joris Vlieghe schetst dan ook een portret van de leraar als gedreven door liefde voor een zaak en laat zien dat lesgeven bestaat in het doorgeven van die liefde aan de nieuwe generatie. Lesgeven is een interne noodzaak. De kern van leraarschap is dus meer dan het bevorderen van leren of het doorgeven van kennis en vaardigheden. Het gaat erom te tonen waarom het de moeite waard is zich in te laten met bepaalde aspecten van de wereld en er zorg voor te dragen. Ik betoog dat in tijden van lerarentekort en blinde digitaliseringsdwang het van het grootste belang is om terug zo’n substantiële invulling te geven aan wat het betekent leraar te zijn. Tenslotte laat hij zien dat dit een radicaal nieuwe visie met zich meebrengt op de invulling van onze lerarenopleidingen.